อย่าจากฉันไป อย่าจากฉันไป
อย่าทำให้ใจ ว้าเหว่เหลือทน
ห้ามใจเท่าไร กลับยิ่งร้อนรน
ยิ่งคิดถึงคน ที่ไม่ควรรัก
แค่ลมพัดมา ก็พาหัวใจ
ละเมอเพ้อไป หาเธอทุกที
ห้ามใจไม่ทัน ใจไม่รักดี
ต่างกันสิ้นดี หวังสูงไปเด็ดดอกฟ้า
เธอคือดอกไม้ หอมข้ามฤดู
หอมติดตรึงอยู่ ที่กลางหัวใจ
เธอคือดอกไม้ ที่สูงเกินใฝ่
จะทำอย่างไร ให้ไม่คิดถึง
กลิ่นกายหอมเย็น เด่นในหัวใจ
ตราบจนชีพวาย มิอาจลบเลือน
เฝ้ารอตรงนี้ ท่ามกลางแสงเดือน
กับกลิ่นหอมโชยพัดมาของดอกจำปี
เธอคือดอกไม้ หอมข้ามฤดู
หอมติดตรึงอยู่ ที่กลางหัวใจ
เธอคือดอกไม้ ที่สูงเกินใฝ่
จะทำอย่างไร ให้ไม่คิดถึง
กลิ่นกายหอมเย็น เด่นในหัวใจ
ตราบจนชีพวาย มิอาจลบเลือน
เฝ้ารอตรงนี้ ท่ามกลางแสงเดือน
กับกลิ่นหอมโชยพัดมาของดอกจำปี
อยากเอ่ยว่า รัก เหลือเกิน แม่ดอกจำปี